Doli nga shtypi libri me poezi i poetit Fehmi Ramadani me titull “Lugina nuk harrohet”, përgatitur për shtyp nga Shoqata e shkrimtarëve “Feniks” (Preshevë, Bujanoc dhe Medvegjë), botuar nga sh.b. “Lena” Prishtinë, 2020.
Ky libër doli nga shtypi në përvjetorin e Referendumit të 1 dhe 2 marsit 1992, për Autonomi politiko-territoriale me të drejtë bashkangjitje Kosovës.
Tani po ua sjellim mendimin e redaktorit të librit, shkrimtarit Bilall Maliqi, për librin në fjalë:
Lugina e Preshevës e shkrirë në vargje poetike…
Fehmi Ramadani tanimë i njohur për lexuesit e tij, del edhe me një vëllim të ri poetik me titull “Lugina nuk harrohet”, në të cilën shpreh ndejsinë e tij poetike, duke i ngjyrosur vargjet me ngjyra të llojllojshme.
Është një përkushtim i poetit për Preshevën e tij, Corroticën e tij dhe për Luginën në përgjithësi. Kur është fjala për vendlindjen, ai shkruan me shumë ndjesi dhe dashuri, duke i pasqyruar mirë kohët, fëmijërinë, rininë e tij të hershme, shkollimin e mesëm në vendlindje, tek të cilat lexuesin do ta rikthejë në retrospektivë, duke paraqitur një tabllo shumë reale të ndodhive në atë kohë.
Librin në fjalë, poeti e ka ndarë në dy cikle poetike: /Lugina vendi im/ dhe /satirike/.
Cikli i parë i dedikohet vendlindjes së tij, por ka edhe poezi përkushtimore për heronjtë tanë, poezi që kanë motive nga përditshmëritë tona në rrafshin jetësor, në të cilat ka bërë një përkushtim maksimal, kuptohet në kapacitetin e tij krijues.
Ai thirrë për ndërgjegjësim të klasës politike si në Kosovë, po ashtu edhe në Shqipëri, për t’i dalur në ndihmë luginasve të ngelur sikur guri në rrugë, pa përkujdesje vëllazërore të dy shtetve amë.
Nisur nga ky pikvështrim, autori bën një protestë përmes këtyre poezive të mveshura me petkun e dhimbjes dhe të mallëngjimit.
Poezitë përkushtimore të poetit, zënë një vend me rëndësi në këtë vëllim poetik. Në këto poezi jepet një përshkrim poetik, duke përdorur figura letrare, si epiteti, krahasimi etj., të cilat ia rrisin vlerën këtyre poezive.
Është interesant të thuhet se poeti, Fehmi Ramadani si pjesë të dytë, apo më mirë të themi ciklin e dytë e mbushë me poezi satirike, të cilat ngërthejnë në vete të bëmat e atyre që iu kanë përkushtuar këto poezi.
Po ashtu themi se, satira, apo librat me satira janë shumë deficirarë, prandaj ky cikël ia jep ngjyrimin e dëfrimit lexuesit.
Këto poezi janë një thumbim për veset negative në shoqërinë tonë.
Këto dhe të tjerat lexohen me një frymë. Janë poezi univerzale për secilën shtresë të lexuesve, ato (poezitë) janë të drejtpërdrejta, pa ndonjë hermetizëm, të shkruara me një gjuhë të kuptueshme, gjë që e bëjnë lexuesin për veti dhe i ofron edhe lexuesve të tjerë që të lexojnë poezi dedikuese për Luginën dhe për ngjarjet që e preokupojnë këtë nënqiell që flet dhe frymon shqip.
Marrë në përgjithësi ky libër ruan vlerat e saj, siç i ruajnë edhe librat e tij paraprakë me poezi, por për më tepër poeti duhet të lexojë, të gjurmojë motive dhe të jetë më gjithëpërfshirës në shkrimet e tij…!
No Comment