Doli nga shtypi libri më i ri me aforizma “500 aforizma” i aforistit Halim Hasani nga fshati Dobrosin i Bujanocit, i edituar nga shb “Kurora” Gjilan, 2021.
Lidhur me këtë shkrim, redaktori i librit, shkrimtari Hysen Këqiku në shkrimin e tij recensues shprehet:
Këto ditë, në janarin e mrekulluar të vitit 2021, Halim Hasani, autori i 3000 aforizmave të botuara, doli edhe me një libër të ri për t’i bërë 3500 aforizma dhe, duke marrë parasysh numrin e tyre edhe kualitetin nuk është pak, është punë e madhe dhe e admirueshme.
Bëra një përzgjedhje titujsh, me të cilët mund të pagëzohej libri po titulli që i shtohet 3000 aforizmave, ai “500 aforizma”, fliste më shumë për kontributin e aforistikut tonë Halim Hasani.
Nëse merret parasysh ky numër, dashur e padashur, lexuesi bëhet kurreshtar se çka ka shpërfaq autori me të gjitha ato aforizma. Padyshim se kureshtja e tërheq ta lexojë e të bindet se në to është paraqitur veprimtaria, brenga, dhembshuria e secilit nesh për skamnorin gjithandej, në të gjitha poret e jetës me të cilat ballafaqohet e ballafaqohemi në rrugëtimin tonë jetësor.
Bindja e parë, e secilit lexues, është se Halim Hasanit aforizmi iu ka bërë pjesa kryesore e jetës e gjetjes, e shënimit dhe e spikatjes së saj për botim, e shpejtësisë së kapjes se, aforizmi krijohet aty për aty, thuhet nga folësi dhe nëse nuk kapet në shpejtësi të ikë dhe është shumë vështirë të përsëritet sepse si e tillë më nuk vjen.
Aforizmi është si kroki në artin pamor. Bëhet me një vi të pakëputur dhe shpejt. Me një vi të pakëputur e cila merr një formë, një pamje që ka kuptim.
Autori, pjesën më të madhe të aforizmave i ka krijuar vetë me të cilat ka shprehur botën e tij subjektive për ngjarje të ndryshme duke pasur parasysh dy pjejsët kryesore dy fjali me një cezur në mes, me fjalinë e parë përgatitëse, për ta thënë fuqishëm, bindshëm dhe goditëse fjalinë e dytë, e cila quhet edhe “fjalia helmë” sepse qëllimi i saj është goditja e veprimit, dukurisë, e shprehjes se ndonjë veprimi devijant. Ndonjera prej tyre i përngjet edhe fjalës së urtë ose ndonjë gjykimi apo konstatimi por gjithmonë duke anuar nga aforizmi ose duke e ndarë aforizmin në dy pika revolte; e para hapësira që shtrihet në imagjinatën e krijuesit
ose shpërfaqja e një mendimi të sprovuar, e një mendimi që bënë përgatitjen e hapësirës së dytë për ta hudhur fjalin shigjetë drejtuar drejt cakut që duhet goditur:
“Ata që pasurohen në kurriz të popullit – nuk kanë hise në tryezë kombëtare”.
Aforizmat që e luftojnë dukurinë e përvetësimit, zhvatjes apo siç quhet në fjalorin politik korrupcionit, trajtohet në shumë forma, në shumë mënyra me gjetje të ndryshme aforistike dhe herë-herë duke i dhënë edhe ngjyrime sarkastike.
Halim Hasani duke ecur rrugës për gjetjen e shprehjeve aforistike e ka konturuar botën e tij shprehëse të revoltës edhe shpresës së tij, se ndoshta me to do të kontribuojë në eliminimin e devijimeve aq të shumëllojta që e dëmtojnë aq shumë shoqërinë tonë të re në një shtet të ri.
Si një gjahtar i mrekullueshëm që nuk i shkon dita huç, e përcjell mendimin e ndjeshmërisë në aforizmin e tij të cilës i jep karakterin krijues lirik përmes së cilave pasqyron shpirtin e tij të ndjeshëm për ta luftuar dukurinë e cila dëmton njeriun e rëndomtë, njeriun i cili kafshatën e bukës e siguron me krahët e tij, kudo ku gjendet, në fushë, në mal, në punishte, e të tjera.
Aforizma e Halimit godet pamëshirshëm të gjithë ata që e fshehin dorën dhe e hudhin gurin. Hudhjen e gurit dhe fshehjen e dorës e bëjnë ata që i ka zgjedhur partia që t’i luftojnë ato dukuri. Për autorin politikanët që kërkojnë votën e popullit i sanksionon në forma të ndryshma dhe se ata nuk e kanë “hallall “ votën e fukarasë i cili me zi siguron gjallërimin e tij e të fëmijëve gjithandej.
Zona tjetër e aforizmit është porosia, mesazhi, deri diku edhe lutja, më njerëzore e tij për t’i zmbrapsur veprimet e pangopësisë e pasurimit tej mase të individëve të papërgjegjshëm e të pamëshirshëm duke u pasuruar me bukën që fukarasë ia merr nga goja.
Aforizmi i Halimit është një ligjërim poetik sepse për ta krijuar aforizmin me shtatin dhe veshjen që i duhet për ta vënë në veprim qëllimin, e stilizon edhe me figura të shumëta poetike e stilistike duke e bërë atë të pranueshme lehtë e bukur, lehtë për ta lexuar e bukur për ta pranuar si të tillë. E tëra kjo projektohet me raste konkrete dhe në të gjitha rastet e ligjërimi poetik, emocional e revoltues duke e marrë kështu formën e sulmit të cilin e pranon edhe lexuesi. Rastet e shumëta motivuese, autori i gjen kudo, në të gjitha ndeshjet, kontaktet dhe prekjet në hapësira të shumëta jetësore dhe sipas kësaj veprimet devijante janë aq të shumëta sa që njeriun e rëndomtë, të mirë, të ndershëm e punëtor e shqetësdojnë dhe jetën ia bëjnë të papranueshme, të rëndë e asnjëherë të barabartë…
Dhimbshëm tingëllon aforizma: “Kur qan i varfëri, qesh i pasuri” janë këtu dy anë të medaljes: I varfëri dhe i pasuri, dy botëra shpirtërore, i urituri dhe i ngopuri, dy shpirta – njëri që mbetet i uritur e tjetri qesh nga tejngoptësia, Janë dy botëra që imponueshëm nga politika e individëve të gabueshëm që nuk udhëheqin mirë ose nuk e luftojnë zhvatjen duke e lënë dikë me vaj e të uritur e dikë tjetër duke gogësitur nga ngopësia e tepruar.
500 aforizma, me një shkrim të shkurtër si ky, nuk e kap gjithë përkushtimin e autorit, janë vetëm disa fjali që sipërfaqësisht kalojnë mbi ose pranë atyre përjetimeve që realisht janë marrë nga shembuj konkretë në gjallërimin e mjediseve tona.
/Nacionali/
No Comment